Σε μια κωμόπολη της Νότιας Ουαλίας, το Λάνελι, ζει η Λούσι, μια πάρα
πολύ τυχερή γατούλα! Η Λούσι απέκτησε πρόσφατα δημοσιότητα όταν
ασχολήθηκε μαζί της ο βρετανικός Τύπος. Ο λόγος; Η Λούσι γεννήθηκε το
1972!
Η 39χρονη Λούσι είναι αναμφισβήτητα ξεχωριστή περίπτωση, όχι μόνο
γιατί έφτασε σε τόσο προχωρημένη ηλικία, αλλά και γιατί έζησε 39
ευτυχισμένα χρόνια και εξακολουθεί να ζει με ανθρώπους που την αγαπούν
και τη φροντίζουν.
«Την υπεραγαπάμε, είναι κομμάτι της ζωής μας, μέλος της οικογένειάς μας, ευχόμαστε να ζήσει όσο το δυνατόν περισσότερο», λέει ο 65χρονος συνταξιούχος Μπιλ Τόμας που υιοθέτησε τη Λούσι πριν από 12 χρόνια.
«Τη Λούσι τη βρήκε μωράκι η νονά της γυναίκας μου το 1972 έξω από το μαγαζί της. Από το '72 μέχρι και το '94 η Λούσι ζούσε μέσα στο μαγαζί (φαγάδικο με ψάρια και πατάτες). Το '94 που συνταξιοδοτήθηκε την πήρε σπίτι της, όπου η Λούσι έζησε για 5 χρόνια, μέχρι το '99, τη χρονιά που πέθανε η νονά της γυναίκας μου. Στο σπίτι είχε ήδη άλλη μια γάτα και 2 σκύλους. Οταν η 22χρονη τότε Λούσι προστέθηκε στην παρέα τους, αμέσως προσαρμόστηκε και η συμβίωσή της υπήρξε αρμονική με τα υπόλοιπα ζώα», μας λέει ο κ. Τόμας.
Ο κ. Τόμας και η σύζυγός του το '99 υιοθέτησαν τη Λούσι και τα υπόλοιπα ζώα. Δυστυχώς, τα άλλα 3 ζώα έχουν φύγει πια από τη ζωή, σε αντίθεση με τη Λούσι που ζει και βασιλεύει! «Από μωρό ήταν δυνατή γάτα. Οταν την πήραμε εμείς ήταν ήδη 27 χρονώ και όμως και τότε ήταν δραστήρια, κυνηγούσε ποντίκια και πουλιά στον κήπο του σπιτιού μας, της άρεσε να βρίσκεται τον περισσότερο χρόνο στον κήπο παρά μέσα στο σπίτι, και τώρα που είναι πια 39 ετών συνέχεια στον κήπο θέλει να βρίσκεται, ακόμα και το βράδυ έξω θέλει να κοιμάται. Τρώει ξηρά τροφή και προτιμάει με γεύση τόνου, το μαγειρευτό φαγητό δεν της αρέσει», λέει ο κ. Τόμας.
Αν εξαιρέσουμε την απώλεια ακοής της πριν από 5 χρόνια, η 39χρονη υπερήλιξ Λούσι δεν αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας: «Στα 12 χρόνια που έχουμε τη Λούσι, στον κτηνίατρο την έχουμε πάει μόνο 3 φορές και όχι γιατί είχε αρρωστήσει ή είχε παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα υγείας, αλλά για τσεκ απ. Ο κτηνίατρος που την εξέτασε και τις 3 φορές μάς είπε ότι χαίρει άκρας υγείας», σημειώνει ο κ. Τόμας.
Βέβαια, όπως λέει η κ. Τόμας, στα 39 της πλέον χρόνια η Λούσι «δεν κυνηγάει πια πουλιά και ποντίκια στον κήπο ούτε κινείται με την ίδια ευκολία, ενώ τις περισσότερες ώρες προτιμάει να κοιμάται».
Μπορεί οι βιολογικές αντοχές της να φθίνουν, όμως τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα της -η ανεξαρτησία και ο δυναμισμός της- παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, αν κρίνουμε από τα λεγόμενα του κ. Τόμας: «Οποτε έρχεται η κόρη μας με τα εγγόνια μας και την παίρνει στην αγκαλιά του ο μεγάλος μας εγγονός, ο 7χρονος Ιθαν, ναι μεν της αρέσει, αλλά ύστερα από λίγο θέλει να φύγει, να βρεθεί και πάλι στον κήπο. Παίζει μαζί του, αλλά για όσο εκείνη θέλει. Η κόρη μας έχει ένα σκύλο, ένα 7χρονο μπόξερ, ο οποίος στέκεται σούζα στη Λούσι. Και όποτε περνούν έξω από το σπίτι μας σκύλοι, διστάζουν να πλησιάσουν, φοβούνται τη Λούσι, τους γρυλίζει, καταφέρνει, όχι μόνο να δηλώνει την παρουσία της, αλλά και να επιβάλλεται».
«Την υπεραγαπάμε, είναι κομμάτι της ζωής μας, μέλος της οικογένειάς μας, ευχόμαστε να ζήσει όσο το δυνατόν περισσότερο», λέει ο 65χρονος συνταξιούχος Μπιλ Τόμας που υιοθέτησε τη Λούσι πριν από 12 χρόνια.
«Τη Λούσι τη βρήκε μωράκι η νονά της γυναίκας μου το 1972 έξω από το μαγαζί της. Από το '72 μέχρι και το '94 η Λούσι ζούσε μέσα στο μαγαζί (φαγάδικο με ψάρια και πατάτες). Το '94 που συνταξιοδοτήθηκε την πήρε σπίτι της, όπου η Λούσι έζησε για 5 χρόνια, μέχρι το '99, τη χρονιά που πέθανε η νονά της γυναίκας μου. Στο σπίτι είχε ήδη άλλη μια γάτα και 2 σκύλους. Οταν η 22χρονη τότε Λούσι προστέθηκε στην παρέα τους, αμέσως προσαρμόστηκε και η συμβίωσή της υπήρξε αρμονική με τα υπόλοιπα ζώα», μας λέει ο κ. Τόμας.
Ο κ. Τόμας και η σύζυγός του το '99 υιοθέτησαν τη Λούσι και τα υπόλοιπα ζώα. Δυστυχώς, τα άλλα 3 ζώα έχουν φύγει πια από τη ζωή, σε αντίθεση με τη Λούσι που ζει και βασιλεύει! «Από μωρό ήταν δυνατή γάτα. Οταν την πήραμε εμείς ήταν ήδη 27 χρονώ και όμως και τότε ήταν δραστήρια, κυνηγούσε ποντίκια και πουλιά στον κήπο του σπιτιού μας, της άρεσε να βρίσκεται τον περισσότερο χρόνο στον κήπο παρά μέσα στο σπίτι, και τώρα που είναι πια 39 ετών συνέχεια στον κήπο θέλει να βρίσκεται, ακόμα και το βράδυ έξω θέλει να κοιμάται. Τρώει ξηρά τροφή και προτιμάει με γεύση τόνου, το μαγειρευτό φαγητό δεν της αρέσει», λέει ο κ. Τόμας.
Αν εξαιρέσουμε την απώλεια ακοής της πριν από 5 χρόνια, η 39χρονη υπερήλιξ Λούσι δεν αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας: «Στα 12 χρόνια που έχουμε τη Λούσι, στον κτηνίατρο την έχουμε πάει μόνο 3 φορές και όχι γιατί είχε αρρωστήσει ή είχε παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα υγείας, αλλά για τσεκ απ. Ο κτηνίατρος που την εξέτασε και τις 3 φορές μάς είπε ότι χαίρει άκρας υγείας», σημειώνει ο κ. Τόμας.
Βέβαια, όπως λέει η κ. Τόμας, στα 39 της πλέον χρόνια η Λούσι «δεν κυνηγάει πια πουλιά και ποντίκια στον κήπο ούτε κινείται με την ίδια ευκολία, ενώ τις περισσότερες ώρες προτιμάει να κοιμάται».
Μπορεί οι βιολογικές αντοχές της να φθίνουν, όμως τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα της -η ανεξαρτησία και ο δυναμισμός της- παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, αν κρίνουμε από τα λεγόμενα του κ. Τόμας: «Οποτε έρχεται η κόρη μας με τα εγγόνια μας και την παίρνει στην αγκαλιά του ο μεγάλος μας εγγονός, ο 7χρονος Ιθαν, ναι μεν της αρέσει, αλλά ύστερα από λίγο θέλει να φύγει, να βρεθεί και πάλι στον κήπο. Παίζει μαζί του, αλλά για όσο εκείνη θέλει. Η κόρη μας έχει ένα σκύλο, ένα 7χρονο μπόξερ, ο οποίος στέκεται σούζα στη Λούσι. Και όποτε περνούν έξω από το σπίτι μας σκύλοι, διστάζουν να πλησιάσουν, φοβούνται τη Λούσι, τους γρυλίζει, καταφέρνει, όχι μόνο να δηλώνει την παρουσία της, αλλά και να επιβάλλεται».
No comments:
Post a Comment